
Следвай
1248
Пантелис Пантелидис ► Спомням си...
1 331
27.06.2016
Παντελής Παντελίδης - Θυμάμαι | 2016
Στίχοι - Μουσική: Παντελής Παντελίδης
© 2016 Minos - EMI SA
Έπαιξαν
Ρουσσέτος Δημητρόγλου (κιθάρες)
Στέλιος Μπινιάρης (κιθάρες)
Δημήτρης Χατζηκίδης (κιθάρες)
Γιάννης Ράνης (drums)
Αρσένης Νάσης (κρουστά)
Τέλης Καύκας (μπάσο)
Αχιλλέας Δαντίλης (πλήκτρα, πιάνο)
Ισμήνη Λειβαδά (φωνητικά)
Νίκος Γκιουλετζής (βιολί)
Ενορχήστρωση: Ρουσσέτος Δημητρόγλου
Διεύθυνση Παραγωγής: Νεκτάριος Κόκκινος
Μίξη / Mastering: Ηλίας Λάκκας
Ηχογράφηση: Studio Odeon
Στίχοι:
Θυμάμαι…
στο κρεβάτι μας να δείχνεις σκεπτική, ακόμη και πλευρό γυρίζαμε κι ίσως γνωρίζαμε και οι δυο τι θα συμβεί.
Θυμάμαι…
το κινητό σου να κοιτάς κάθε πρωί, μήπως και μήνυμα σου έστειλε κι ίσως κρυφά και να απάνταγες μπορεί.
Δεν τον ξεπέρασες ποτέ σ’ ότι ζητούσε έλεγες ναι… μάλλον σπουδαίος θα ‘ναι, μες τη δική του αγκαλιά αισθάνεσαι πιο ζεστασιά για ‘σένα δεν φοβάμαι, θα σε προσέχει όπως εγώ κι αν ξαναγύριζες εδώ ο ίδιος πάλι θα ‘μαι.
Θυμάμαι…
στο κρεβάτι μας να δείχνεις σκεπτική, ακόμη και πλευρό γυρίζαμε κι ίσως γνωρίζαμε και οι δυο τι θα συμβεί.
Θυμάμαι…
το κινητό σου να κοιτάς κάθε πρωί, μήπως και τάχα ενδιαφέρθηκε μα πώς σου φέρθηκε ξεχνάς σε μια στιγμή.
Δεν τον ξεπέρασες ποτέ σ’ ότι ζητούσε έλεγες ναι… μάλλον σπουδαίος θα ‘ναι, μες τη δική του αγκαλιά αισθάνεσαι πιο ζεστασιά για ‘σένα δεν φοβάμαι, θα σε προσέχει όπως εγώ κι αν ξαναγύριζες εδώ ο ίδιος πάλι θα ‘μαι.
Θυμήσου όμως το όνειρο που μέσα μου πεθαίνει, όλα τα όνειρα μαζί. Και η καρδιά που με πεθαίνει κι όμως δεν τελειώνει, θα σ’ αγαπώ για μια ζωή.
Στίχοι - Μουσική: Παντελής Παντελίδης
© 2016 Minos - EMI SA
Έπαιξαν
Ρουσσέτος Δημητρόγλου (κιθάρες)
Στέλιος Μπινιάρης (κιθάρες)
Δημήτρης Χατζηκίδης (κιθάρες)
Γιάννης Ράνης (drums)
Αρσένης Νάσης (κρουστά)
Τέλης Καύκας (μπάσο)
Αχιλλέας Δαντίλης (πλήκτρα, πιάνο)
Ισμήνη Λειβαδά (φωνητικά)
Νίκος Γκιουλετζής (βιολί)
Ενορχήστρωση: Ρουσσέτος Δημητρόγλου
Διεύθυνση Παραγωγής: Νεκτάριος Κόκκινος
Μίξη / Mastering: Ηλίας Λάκκας
Ηχογράφηση: Studio Odeon
Στίχοι:
Θυμάμαι…
στο κρεβάτι μας να δείχνεις σκεπτική, ακόμη και πλευρό γυρίζαμε κι ίσως γνωρίζαμε και οι δυο τι θα συμβεί.
Θυμάμαι…
το κινητό σου να κοιτάς κάθε πρωί, μήπως και μήνυμα σου έστειλε κι ίσως κρυφά και να απάνταγες μπορεί.
Δεν τον ξεπέρασες ποτέ σ’ ότι ζητούσε έλεγες ναι… μάλλον σπουδαίος θα ‘ναι, μες τη δική του αγκαλιά αισθάνεσαι πιο ζεστασιά για ‘σένα δεν φοβάμαι, θα σε προσέχει όπως εγώ κι αν ξαναγύριζες εδώ ο ίδιος πάλι θα ‘μαι.
Θυμάμαι…
στο κρεβάτι μας να δείχνεις σκεπτική, ακόμη και πλευρό γυρίζαμε κι ίσως γνωρίζαμε και οι δυο τι θα συμβεί.
Θυμάμαι…
το κινητό σου να κοιτάς κάθε πρωί, μήπως και τάχα ενδιαφέρθηκε μα πώς σου φέρθηκε ξεχνάς σε μια στιγμή.
Δεν τον ξεπέρασες ποτέ σ’ ότι ζητούσε έλεγες ναι… μάλλον σπουδαίος θα ‘ναι, μες τη δική του αγκαλιά αισθάνεσαι πιο ζεστασιά για ‘σένα δεν φοβάμαι, θα σε προσέχει όπως εγώ κι αν ξαναγύριζες εδώ ο ίδιος πάλι θα ‘μαι.
Θυμήσου όμως το όνειρο που μέσα μου πεθαίνει, όλα τα όνειρα μαζί. Και η καρδιά που με πεθαίνει κι όμως δεν τελειώνει, θα σ’ αγαπώ για μια ζωή.
Виж повече
Виж по-малко