Παραλίγο να πάρω τους δρόμους
Σαν πύργος χάρτινος το σώμα μου κατέρρευσε
Όσα μου έλεγε για αγάπη, όλα τ' αναίρεσε
Η αδιαφορία της με σκότωσε, με πέθανε
Και η φυγή της άλλον άνθρωπο με έκανε
Γιατί, γιατί, γιατί το
Όρκο δίνω
Όρκο δίνω στην αγάπη
άλλοτε θα'φήσω κάτι
απ'τα μάττια να γυαλίσει για το χώρισμο
η καρδιά θα φυλακήσω
περισσότερο δε θα'φήσω
άλλη για να με πλήγωσει
και να τρέλαθω.
Χθες το βράδυ
Χθες το βράδυ στο ονείρο μου
ήσουν πάλι εκεί μωρό μου
για να μου θυμίσεις την ζωή μου τα παλιά
ήταν τότε καλοκαίρι
με κρατούσε σαν το χέρι
έλουζε ο ήλιος τα ξαντά σου τα μαλλιά,τα μαλλλιά.
Тръгна си и живота ми изгуби всякакъв смисъл
не мога да да понеса твоето отсъствие
тръгна си и времето престана да тече
далеч от теб сърцето ми спира да бие.
Ти си болест,в кръвта
една любов,една лъжа
ти с